Mijn tweede blog schreef ik een jaar geleden…wat is de tijd snel gegaan!
En wat is er ongelofelijk veel gebeurd het afgelopen jaar.
Voor waarschijnlijk iedereen is 2020 een jaar wat we graag achter ons laten.
Corona heeft alles wat ‘normaal’ was veranderd en er zijn veel onzekerheden geweest…en nog! Want zoals we weten…wij zijn klaar met corona, maar corona is nog niet klaar met ons
Ik vind het zo’n stomme slogan, maar helaas is het zo waar.
Privé was het daarnaast ook een pittig jaar en helaas heeft dat toch zijn weerslag op wat ik qua werk aan kan op dit moment.
Dat maakt dan ook dat ik besloten heb te stoppen met bloggen en hopelijk het stokje over te dragen aan een collega. Dat vind ik heel jammer, maar ik heb gewoon echt even geen ruimte in mijn hoofd en er komt gewoon even minder inspiratie merk ik.
En daarbij wil ik de dagen die ik nu werk ook echt besteden aan de gezinnen en de kinderen die ik begeleid.
Ik heb gelukkig hele fijne inzichten opgedaan de afgelopen maanden.
Zoals dat ik écht hou van mijn werk (voor als ik dat nog niet wist 😊).
Ja ik vind het nu ook even zwaar, maar er is nog geen dag geweest dat ik geen zin had om te werken.
Ik heb altijd de hoop dat ik als werker mijn gezinnen en de kinderen soms door moeilijke momenten heen help te slepen. Dat ik taken kan overnemen, kan helpen sparren, bereikbaar ben als mensen even hun hart willen luchten.
Maar wist u dat mijn gezinnen dat andersom ook voor mij hebben betekend dit jaar?
Ik heb soms ook mijn hart even kunnen luchten, troost gekregen en bovenal vertrouwen gevoeld waar ik dat soms zelf even kwijt was.
Ik heb verder genoten van hoe jullie er zijn voor jullie pleegkinderen. In alle goede en dit jaar wat meer slechte tijden. Van hoe jullie kunnen blijven lachen. Waardoor ik vaak ook weer moest lachen. Wat een kanjers zijn jullie!
We kunnen – ik blijf erbij en schreef er eerder al over- als werkers nog zo professioneel willen of moeten blijven, ik heb gemerkt dat juist de menselijke kant maakt dat ik dit werk zo enorm waardeer.
Dus bedankt daarvoor! Dat jullie mij ook als mens hebben kunnen zien.
Ik wens jullie op wat voor manier ook toch hele fijne dagen toe. Klein en intiem dan maar dit jaar, maar hopelijk niet minder waardevol. Laten we dankbaar zijn voor wat er wél is en ondertussen met zijn allen wensen dat 2021 een jaar wordt waarin we weer mogen verbinden, in het echt, met knuffels, omhelzingen en aanrakingen.
Lola.