De kleinere aanbieders van relatief eenvoudige zorg boeken grote winst. Dit komt doordat gemeenten nu hetzelfde tarief betalen voor ingewikkelde als eenvoudige hulp, terwijl de zorgkosten voor de meest kwetsbare kinderen en gezinnen met vaak meervoudige problematiek een stuk hoger liggen. Voorzitter Hans Spigt van Jeugdzorg Nederland: “De systeempartijen, die niet alleen cruciale jeugdhulp bieden, maar ook vanwege hun kennis en netwerk een essentiële rol vervullen binnen de sector, zouden daarom anders gefinancierd moeten worden. Er wordt immers ook meer van hen gevraagd.”

 In Trouw verscheen hierover een artikel, waarin wordt ingegaan op de resultaten van het onderzoek en de scheve verhoudingen in verstrekte financiën waar het kwetsbaarste kind het meest onder lijdt. Ook hoogleraar Annemiek Harder, werkzaam voor iHUB, geeft in een interview met Trouw haar mening over deze kwestie. Volgens Harder is de groep die de zorg het hardst nodig heeft de dupe van het systeem: “Met name voor kinderen met problemen thuis, die niet bij hun ouders kunnen blijven wonen, valt zorg weg als grote aanbieders omvallen. Vaak zijn dit kinderen die op verschillende vlakken ondersteuning nodig hebben. Als bijvoorbeeld een woongroep sluit, is het maar de vraag of zij ergens anders terechtkunnen, omdat deze hulp vrij kostbaar is.” Gezien gemeenten vooral op de meest complexe jeugdzorg hebben bezuinigd en juist investeren in preventie en lichte zorg, vallen de gezinnen voor wie hulp absoluut onmisbaar is buiten de boot.

iHUB eens met gedifferentieerde tarieven, wel kritisch blijven

Vanuit iHUB zijn we het eens met de oproep voor gedifferentieerde tarieven. De overstap van subsidie naar marktwerking kost organisaties als de onze ook geld. We vinden dat de gemiste 15% van Hugo de Jonge (de decentralisatie van de jeugdzorg ging gepaard met een bezuiniging van 15 procent) daaraan besteed had kunnen worden. Op die manier kunnen jeugdhulporganisaties zich dan goed prepareren voor hun rol. Echter zijn we ook van mening dat er niet altijd dure zorg nodig is, dus dat we daar als samenleving kritisch naar moeten blijven kijken. En de expliciete kosten van geboden hulpverlening zouden helder moeten zijn voor alle betrokken partijen, van opdrachtgever tot cliënt.