Geplaatst op 12 april 2018

‘Enkele weken geleden haalde het verhaal van kinderen die wonen en behandeld worden op een JeugdzorgPlus locatie tot twee keer toe de televisie. In EenVandaag vertelden Jan, Joyce en Damian over hun leven en waarom ze behandeling nodig hebben in een specialistische voorziening. En hoe zij, stapje voor stapje, worden ondersteund om te werken aan terugkeer naar huis. En in de docuserie Beau: Five Days Inside werd getoond wat het betekent om te verblijven op een gesloten jeugdzorglocatie. Beide programma’s zijn opgenomen in ’t Anker, een jeugdzorginstelling voor kinderen met complexe problematiek. Als bestuurder van de organisatie waartoe ’t Anker behoort, ben ik trots. Trots op de jongeren die het lef hebben om hun verhaal te delen. En trots op alle medewerkers.

Zorgen

Maar die trots gaat gepaard met veel zorg. Vorige maand waren de gemeenteraadsverkiezingen. Sinds de nieuwe Jeugdwet van 2015 zijn gemeenten zelf verantwoordelijk voor jeugdhulp. De partijen die de burger wisten te overtuigen van hun programma staan nu voor de taak om te beslissen of er wel of niet wordt geïnvesteerd in specialistische jeugdhulp. Maar in hun programma’s vind ik weinig terug over de inzet van jeugdhulp.

Complexe problemen

In Nederland kampen jaarlijks meer dan 2.000 kinderen met complexe problemen. Kinderen boven én onder de 12 jaar. Thuis wonen gaat (tijdelijk) niet en zij kunnen door de combinatie of aard van hun problemen niet terecht in een gezinshuis of pleeggezin.

Als we het beleid van de afgelopen drie jaar volgen, zien we een verschuiving naar kortere behandeling en zo lang mogelijk thuis of in gezinssetting blijven. Als het thuis niet lukt, is het beleid dat we kinderen in een pleeggezin of gezinshuis plaatsen. Toch kunnen Jan, Damian en Joyce vanwege hun problematiek niet terecht in een pleeggezin of gezinshuis. Wie vangt hen op als er straks geen geld meer is voor specialistische behandeling? En hoe zorgen we ervoor dat deze kinderen de juiste hulp en begeleiding blijven krijgen?

‘Kinderen die gebaat zijn bij een schaarse en dure behandeling zullen er altijd blijven’
Ja, ook binnen de jeugdzorg kan het anders en beter. Om deze jongeren verder te helpen, willen we meer aanpakken dan alleen het kind. Ouders en het gezin horen er ook bij. We brengen alle domeinen bij elkaar en bieden zo een ander perspectief aan deze jongeren. Als het aan mij ligt, transformeert specialistische jeugdhulp zich tot een multifunctioneel aanbod, waarin onder meer de GGZ en jeugd- en opvoedhulp samenwerken.

Geef kinderen een plek

Dat kost geld, maar er blijven altijd kinderen die gebaat zijn bij een schaarse en dure behandeling. Laten we uitspreken dat we ook hen erkennen en belangrijk vinden. Geef deze kinderen ook een plek in het gemeentelijke beleid. Kinderen met complexe problemen verdwijnen niet, als we de zorg anders inrichten.

Krijnie Schotel, bestuurder bij Horizon Jeugdzorg en Onderwijs

Bovenstaand opiniestuk van Krijnie Schotel ‘Laat steun aan jongeren geen stiefkindje worden’ is op donderdag 12 april gepubliceerd in het Algemeen Dagblad.